RÓŻANIEC z CUDOWNYM MEDALIKIEM

Pierwotna nazwa medalika to Medalik Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Ze względu na liczne uzdrowienia, nawrócenia i inne łaski otrzymane, jak uważano, za pośrednictwem Najświętszej Maryi Panny przez osoby noszące ten medalik, zaczął on być nieoficjalnie nazywany Cudownym Medalikiem przez wiernych. Nazwa Cudowny Medalik została oficjalnie zatwierdzona przez Stolicę Apostolską w 1838 r.  Awers medalika przedstawia postać kobiety, z której rozłożonych rąk rozchodzą się promienie światła. Podstawą stóp jest półkula, na której widać węża. Wokół postaci Maryi widnieje tekst krótkiej modlitwy: O Maryjo bez grzechu poczęta módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy. Rewers medalika zawiera zestawienie dwóch serc: Najświętszego Serca Jezusa otoczonego koroną cierniową i Niepokalanego Serca Maryi przebitego mieczem. Powyżej inicjał Maryi – litera M, a nad nią krzyż. Dodatkowo na obwodzie umieszczono 12 gwiazd.

Medalik zapoczątkowany przez św. Katarzynę Labouré ze Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia Św. Wincentego a Paulo (szarytek) we Francji, po zaakceptowanym przez Kościół prywatnym objawieniu Najświętszej Maryi Panny w Paryżu przy ulicy Rue du Bac 140 w 1830. Według słów Najświętszej Maryi Panny wypowiedzianych do Katarzyny Labouré podczas objawienia z dnia 27 listopada 1830, ci, którzy noszą Cudowny Medalik dostąpią wielkich łask, szczególnie jeśli go będą nosili na szyi. Tych, którzy we mnie ufają, wieloma łaskami obdarzę. Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny od Cudownego Medalika obchodzone jest w Kościele katolickim 27 listopada. Ustanowił je papież Leon XIII dekretem z 23 lipca 1894 r.